Veel natuurgeweld

Lieve allemaal,

Hartstikke bedankt weer voor de leuke berichtjes en natuurlijk de felicitaties voor Stijn.

We hebben geen idee of jullie vanuit Nederland hebben meegekregen hoe erg de situatie in Costa Rica is geweest de afgelopen week. Waarschijnlijk hebben jullie wel gehoord over de orkaan Tomas die o.a. over Haiti is geraasd? Daar hebben we in Costa Rica ook flink last van gehad. Zo erg zelfs dat de noodtoestand is uitgeroepen en het tot nationale ramp is verklaard. Door landverschuivingen, modderstromen, omgewaaide bomen en overstromingen zijn meer dan 50 Costa Ricanen omgekomen en zijn er nog een aantal vermisten te betreuren. Per dag is net zoveel regen gevallen als normaalgesproken in de hele maand november (toch ook nog regenseizoen). En dat 4 dagen lang. Het was een chaos, want bijna alle wegen in het land waren door het natuurgeweld onbegaanbaar.

Wij hadden gelukkig al een binnenlandse vlucht gepland en zijn dus vorige week wel naar Drake Bay kunnen vliegen. Daar aangekomen (landingsbaan en veredeld bushokje als 'aankomsthal') bleken we meteen gestrand. De tractor (!) die voor ons klaar stond, bleek de rivier niet over te kunnen. Het gewoonlijk enkelhoge water was namelijk veranderd in een woest kolkende rivier van meer dan 2 meter diep. Er zat dus niets anders op dan op de aanhanger van de tractor onder een parapluutje te wachten tot het water eventueel zou zakken. Vier uur later (net voordat het donker werd) bleek dat gelukkig het geval en konden we alsnog door een rivier van een meter diep rijden. In onze jungle lodge aangekomen, bleken daar 8 andere gasten al een aantal dagen op deze plek vast te zitten. Ze waren namelijk per huurauto gekomen, en konden dus niet meer weg. Uiteindelijk hebben zij een aantal dagen later allemaal de huurauto's achtergelaten en zijn ze teruggevlogen.

In Drake Bay waren vanwege het slechte weer weinig tours mogelijk, behalve een paardrijtocht met Pepe. Dat bleek hartstikke leuk. Onze paarden sjokten onvermoeid door de modderige junglepaden, hoewel Rambo er af en toe met Stijn vandoor wilde gaan. We werden bij Pepe thuis vervolgens direct helemaal in de familie opgenomen. Onze cursus Spaans kwam hier erg goed van pas, want ze spraken geen woord Engels.
Na weer bijna de hele dag en nacht regen, werd het eindelijk droog en konden we de omgeving verkennen. Het regenwoud is gelukkig goed bestand tegen enorme regenbuien en op wat modderige paden na, kon je hier prima wandelen. 's Avonds hebben we een night tour gedaan met 'The Bug Lady', een Canadese biologe die gespecialiseerd is in insecten. Echt superleuk, want omdat er bijna geen toeristen waren in Drake Bay was het een privetour met haar en haar man. Met zaklampen de donkere jungle in op zoek naar oplichtende oogjes! Heel veel interessante beestjes gezien en leuke verhalen gehoord. Erg bijzonder was bijvoorbeeld een vleermuis die net een stuk fruit boven ons hoofd aan het eten was.

De volgende ochtend vroeg weer op om naar Corcovado Nationaal Park, een van de meest ongerepte regenwouden ter wereld, te gaan. Dit was de dagen ervoor niet mogelijk omdat je meer dan een uur over zee moet varen om er te komen en die te onstuimig was. Bovendien gaan sommige paden in het park door riviertjes en ook die waren te woest (zeker niet fijn als je weet dat er krokodillen in zitten). De zee was eindelijk rustig genoeg, prachtige tocht. Het regenwoud komt hier echt tot op het strand. Wij bleken als enige groep (4 personen plus gids) in het park, dus dat maakte het extra uniek. Vijf uur gewandeld door dichte jungle en kleine riviertjes, veel apen en vogels gezien. Continu hebben we de sporen van tapirs en wilde varkentjes (die meestal ook een poema in hun kielzog hebben) gevolgd, maar ze uiteindelijk tot grote frustratie van onze gids niet gevonden.

Terug naar de bewoonde wereld zijn we per boot door de mangroves en verder met een taxi naar Uvita gegaan. Onderweg konden we goed zien wat voor ravage er is aangericht door de regen. Overal bomen op de weg en landverschuivingen. Op een punt was de weg helemaal verdwenen en alleen een grote krater zichtbaar. Een hangende elektriciteitspaal boven een diepe afgrond herinnerde nog aan de weg die er ooit was (zie ook de foto). In Uvita bleek ons resort nog mooier dan gedacht. Jammer alleen dat het ook hier weer alleen maar regent! Maar goed, we hebben hier nog over het strand gewandeld en zijn gisteren door de boomtoppen gaan ziplinen, echt geweldig! Zelfs Stijn zoefde relaxed door de bomen alsof hij nooit last heeft van hoogtevrees. Daar een heel leuk Amerikaans/Italiaans stel ontmoet, waar we de rest van de dag mee hebben doorgebracht.

Vanmiddag rijden we voor de zekerheid alvast naar San Jose, zodat we morgen zeker onze vlucht halen. Morgenochtend hebben we dan zelfs nog tijd om de Poas vulkaan te bezoeken.
En dan zaterdagavond weer in Amsterdam!

Al met al dus een hele bijzondere vakantie!

Veel liefs van ons