Het gouden land
Blijf op de hoogte en volg Stijn en Ilse
03 Maart 2015 | Myanmar, Kokine
Mingalabar,
Wat een fantastisch vakantieland dit Myanmar! We zijn hier pas een paar dagen, maar hebben al zoveel moois gezien, aardige mensen ontmoet en heerlijks gegeten. Onze startplek Yangon, de voormalige hoofdstad, is een interessante stad. Er blijken 5 miljoen mensen te wonen, maar vanwege het groene karakter (de bijnaam is niet voor niets Garden city) is daar weinig van te merken. Het verkeer staat alleen wel vaak vast. Over dat verkeer gesproken: zoals het een voormalige Britse kolonie betaamt, hebben auto's het stuur hier rechts. Maar, en nu komt het, rijden doen ze ook rechts! Totaal onlogisch dus, maar een van de legerleiders vond dat links rijden maar niks. Een taxichauffeur die we hier verbaasd over aanspraken, hoopte en verwachtte dat de volgende regering deze vreemde situatie gaat rechttrekken en auto's met het stuur links toestaat. Nu snap ik waarom hier nog geen Sunny Cars rondrijden. Verder is het verkeer goed te doen, geen hysterische toestanden zoals in andere Aziatische landen.
Je merkt trouwens aan meer dingen dat ze in Myanmar in een overgangsfase zitten tussen het oude dictatoriale militaire regime en een democratie. In 2010 waren de eerste 'democratische' verkiezingen en dit najaar zijn de volgende. Nog steeds heeft het leger veel invloed, maar dat neemt wel af. De voormalige leiders hebben hun zakken inmiddels goed gevuld, duidelijk te zien aan de schaamteloze paleizen die ze voor zichzelf hebben laten bouwen. En de rest van de bevolking profiteert van het opheffen van de internationale sancties in 2010. Geldautomaten, die een jaar geleden nog een bezienswaardigheid waren, springen als krokussen uit de grond. Dat betekent overigens niet dat wij overal kunnen pinnen. Van de 10 die we hebben geprobeerd, werkten er twee. Mobiele telefoons, die eerst alleen aan de legerleiders waren voorbehouden, beheersen ook steeds meer het straatbeeld. Jongeren zie je overal Facebooken en ook de monniken zijn van de selfies! Een internationaal mobiel netwerk is er nog niet, dus we kunnen niet bellen of sms'en, maar in de hotels is wel WiFi.
Goed, terug naar onze belevenissen tot nu toe. Myanmar is overwegend boeddhistisch en in Yangon bevindt zich de meest heilige plek voor gelovigen. Dat is de Shwedagonpagode, een enorm gouden bouwwerk midden in de stad. Prachtig en superkitsch tegelijkertijd. Heerlijk rustgevend om hier uren te gaan zitten en kijken. Dat is precies wat we hebben gedaan. Pelgrims komen hier om te bidden, jongeren om rond te hangen en families om af te spreken. Overal zie je mensen offeren (wierook, takken, kaarsjes, geld, fruit etc) of water over de Boeddha, speciaal gewijd aan hun geboortedag, sprenkelen. Het pagodeterrein staat vol met boeddhabeelden, bij voorkeur met kitscherige kerstverlichting erachter. Toeristen zijn overal welkom, zelfs de monniken lachen ons vriendelijk toe.
Gouden Rotspagode
Dat Eftelinggehalte was overigens bij een dagtrip naar de Gouden Rotspagode nog een tandje erger. Om boven op de berg te komen om een heilig rotsblok met een pagode erop (net als alle andere pagodes gebouwd op een reliek van Boeddha, meestal een haar van hem) te zien, moesten we ons in open trucks wringen voor een soort achtbaanritje van een half uur omhoog. Samen met duizenden andere bezoekers. Had ik al gezegd dat het 38 graden is (gevoelstemperatuur 45)? Minimaal 6 personen op een rij. Met die Aziatische smalle persoontjes al krap, maar met onze westerse heupen niet te doen. Maar het moest toch. Arme Myanmarezen naast ons.... Wonder boven wonder zijn we toch boven gekomen, waar we niet de enigen bleken. Duizenden pelgrims uit het hele land komen hier dagelijks heen en slapen bij de rots. Gelukkig zijn er ook hotels voor de paar westerlingen die hier komen. En talloze restaurants en winkels, echt een kermis. Een soort boeddhistisch Lourdes. Overal moet je ook voor betalen of wordt verwacht dat je geld offert, er wordt dus goed ingespeeld op het feit dat de pelgrims extra boedhhapunten willen scoren. Fascinerend om mee te maken. De rots zelf is met bladgoud versierd, aangebracht door de mannelijke pelgrims. Stijn heeft ook nog een paar blaadjes goud aangebracht. Vrouwen mogen de rots niet aanraken. Tja, de eerste echt vrouwvriendelijke religie moet geloof ik nog worden uitgevonden.
Bago
Onderweg terug naar Yangon hebben we het stadje Bago aangedaan. Hier bezochten we onder andere een klooster, begraafplaats met Britse oorlogsslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog, een grote liggende Boeddha en vier zittende boeddha's. Historische bouwwerken die niet oud lijken door de verse lik verf. Dat ze hier een aparte manier van restoratie hanteren, merkten we ook bij een bezoek aan een paleis van een voormalige koning. In de jaren '90 werden bij opgravingen fundamenten van een houten paleis ontdekt. Tekeningen ontbraken, dus ze hebben naar eigen inzicht een compleet nieuw paleis neergezet. Niemand bezoekt de houten overblijfselen die ernaast te zien zijn, maar het gloednieuwe gebouw van beton en latex wordt gretig op de foto gezet. Tenslotte zijn we hier ook naar de hoogste (114 m) pagode van het land geweest, waar Ilse een kaarsje en wierook voor Ocky (haar voormalige baas waar ze 14 jaar intensief mee heeft samengewerkt) heeft gebrand op de dag dat hij een jaar geleden overleed. Niet de meest religieuze man, hij hield meer van alles wat god of boedhha verboden had. Maar een kopstootje was niet voorhanden.
Food tour
Het Myanmarese eten bevalt ons goed. Heerlijke verse ingrediënten, veel groenten en rijst. Dankzij een leuke foodtour hebben we ook de straattentjes in Yangon ontdekt en hier hebben we het lekkerst gegeten. Gekruide vis en groentenspiesjes op de grill. Dus Niek, sorry dat we je advies om niet van de straat te eten in de wind hebben geslagen, maar we zijn nog niet ziek geworden.
Myanmarese outfit
De mode verschilt hier nog behoorlijk van de onze. Mannen en vrouwen dragen voornamelijk de traditionele longyi's, een soort sarong die de seksen wel verschillend knopen. Mannen doen dat naar verluid op een manier dat er een soort zakje ontstaat, handig voor hun geld en mobiel. We hebben dit nog niet getest op waarheid. De vraag is dan natuurlijk ook of ze er iets onder dragen ;-). De meeste vrouwen en kinderen smeren hun wangen in met een soort klei (afkomstig uit hout). Dit dient als zonnebrand en tegelijkertijd als make-up. Apart, hebben we nooit eerder gezien.
Vandaag vliegen we naar het Inle meer, dus op weg naar nieuwe avonturen!
Liefs van Stijn en Ilse
Wat een fantastisch vakantieland dit Myanmar! We zijn hier pas een paar dagen, maar hebben al zoveel moois gezien, aardige mensen ontmoet en heerlijks gegeten. Onze startplek Yangon, de voormalige hoofdstad, is een interessante stad. Er blijken 5 miljoen mensen te wonen, maar vanwege het groene karakter (de bijnaam is niet voor niets Garden city) is daar weinig van te merken. Het verkeer staat alleen wel vaak vast. Over dat verkeer gesproken: zoals het een voormalige Britse kolonie betaamt, hebben auto's het stuur hier rechts. Maar, en nu komt het, rijden doen ze ook rechts! Totaal onlogisch dus, maar een van de legerleiders vond dat links rijden maar niks. Een taxichauffeur die we hier verbaasd over aanspraken, hoopte en verwachtte dat de volgende regering deze vreemde situatie gaat rechttrekken en auto's met het stuur links toestaat. Nu snap ik waarom hier nog geen Sunny Cars rondrijden. Verder is het verkeer goed te doen, geen hysterische toestanden zoals in andere Aziatische landen.
Je merkt trouwens aan meer dingen dat ze in Myanmar in een overgangsfase zitten tussen het oude dictatoriale militaire regime en een democratie. In 2010 waren de eerste 'democratische' verkiezingen en dit najaar zijn de volgende. Nog steeds heeft het leger veel invloed, maar dat neemt wel af. De voormalige leiders hebben hun zakken inmiddels goed gevuld, duidelijk te zien aan de schaamteloze paleizen die ze voor zichzelf hebben laten bouwen. En de rest van de bevolking profiteert van het opheffen van de internationale sancties in 2010. Geldautomaten, die een jaar geleden nog een bezienswaardigheid waren, springen als krokussen uit de grond. Dat betekent overigens niet dat wij overal kunnen pinnen. Van de 10 die we hebben geprobeerd, werkten er twee. Mobiele telefoons, die eerst alleen aan de legerleiders waren voorbehouden, beheersen ook steeds meer het straatbeeld. Jongeren zie je overal Facebooken en ook de monniken zijn van de selfies! Een internationaal mobiel netwerk is er nog niet, dus we kunnen niet bellen of sms'en, maar in de hotels is wel WiFi.
Goed, terug naar onze belevenissen tot nu toe. Myanmar is overwegend boeddhistisch en in Yangon bevindt zich de meest heilige plek voor gelovigen. Dat is de Shwedagonpagode, een enorm gouden bouwwerk midden in de stad. Prachtig en superkitsch tegelijkertijd. Heerlijk rustgevend om hier uren te gaan zitten en kijken. Dat is precies wat we hebben gedaan. Pelgrims komen hier om te bidden, jongeren om rond te hangen en families om af te spreken. Overal zie je mensen offeren (wierook, takken, kaarsjes, geld, fruit etc) of water over de Boeddha, speciaal gewijd aan hun geboortedag, sprenkelen. Het pagodeterrein staat vol met boeddhabeelden, bij voorkeur met kitscherige kerstverlichting erachter. Toeristen zijn overal welkom, zelfs de monniken lachen ons vriendelijk toe.
Gouden Rotspagode
Dat Eftelinggehalte was overigens bij een dagtrip naar de Gouden Rotspagode nog een tandje erger. Om boven op de berg te komen om een heilig rotsblok met een pagode erop (net als alle andere pagodes gebouwd op een reliek van Boeddha, meestal een haar van hem) te zien, moesten we ons in open trucks wringen voor een soort achtbaanritje van een half uur omhoog. Samen met duizenden andere bezoekers. Had ik al gezegd dat het 38 graden is (gevoelstemperatuur 45)? Minimaal 6 personen op een rij. Met die Aziatische smalle persoontjes al krap, maar met onze westerse heupen niet te doen. Maar het moest toch. Arme Myanmarezen naast ons.... Wonder boven wonder zijn we toch boven gekomen, waar we niet de enigen bleken. Duizenden pelgrims uit het hele land komen hier dagelijks heen en slapen bij de rots. Gelukkig zijn er ook hotels voor de paar westerlingen die hier komen. En talloze restaurants en winkels, echt een kermis. Een soort boeddhistisch Lourdes. Overal moet je ook voor betalen of wordt verwacht dat je geld offert, er wordt dus goed ingespeeld op het feit dat de pelgrims extra boedhhapunten willen scoren. Fascinerend om mee te maken. De rots zelf is met bladgoud versierd, aangebracht door de mannelijke pelgrims. Stijn heeft ook nog een paar blaadjes goud aangebracht. Vrouwen mogen de rots niet aanraken. Tja, de eerste echt vrouwvriendelijke religie moet geloof ik nog worden uitgevonden.
Bago
Onderweg terug naar Yangon hebben we het stadje Bago aangedaan. Hier bezochten we onder andere een klooster, begraafplaats met Britse oorlogsslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog, een grote liggende Boeddha en vier zittende boeddha's. Historische bouwwerken die niet oud lijken door de verse lik verf. Dat ze hier een aparte manier van restoratie hanteren, merkten we ook bij een bezoek aan een paleis van een voormalige koning. In de jaren '90 werden bij opgravingen fundamenten van een houten paleis ontdekt. Tekeningen ontbraken, dus ze hebben naar eigen inzicht een compleet nieuw paleis neergezet. Niemand bezoekt de houten overblijfselen die ernaast te zien zijn, maar het gloednieuwe gebouw van beton en latex wordt gretig op de foto gezet. Tenslotte zijn we hier ook naar de hoogste (114 m) pagode van het land geweest, waar Ilse een kaarsje en wierook voor Ocky (haar voormalige baas waar ze 14 jaar intensief mee heeft samengewerkt) heeft gebrand op de dag dat hij een jaar geleden overleed. Niet de meest religieuze man, hij hield meer van alles wat god of boedhha verboden had. Maar een kopstootje was niet voorhanden.
Food tour
Het Myanmarese eten bevalt ons goed. Heerlijke verse ingrediënten, veel groenten en rijst. Dankzij een leuke foodtour hebben we ook de straattentjes in Yangon ontdekt en hier hebben we het lekkerst gegeten. Gekruide vis en groentenspiesjes op de grill. Dus Niek, sorry dat we je advies om niet van de straat te eten in de wind hebben geslagen, maar we zijn nog niet ziek geworden.
Myanmarese outfit
De mode verschilt hier nog behoorlijk van de onze. Mannen en vrouwen dragen voornamelijk de traditionele longyi's, een soort sarong die de seksen wel verschillend knopen. Mannen doen dat naar verluid op een manier dat er een soort zakje ontstaat, handig voor hun geld en mobiel. We hebben dit nog niet getest op waarheid. De vraag is dan natuurlijk ook of ze er iets onder dragen ;-). De meeste vrouwen en kinderen smeren hun wangen in met een soort klei (afkomstig uit hout). Dit dient als zonnebrand en tegelijkertijd als make-up. Apart, hebben we nooit eerder gezien.
Vandaag vliegen we naar het Inle meer, dus op weg naar nieuwe avonturen!
Liefs van Stijn en Ilse
-
03 Maart 2015 - 05:04
Karin Rus :
Wauw wat klinkt dat fantastisch! Hitte te doen..? GENIET! Xxx -
03 Maart 2015 - 08:11
Mirjam:
Lieverdjes,
Ik reis in gedachten met jullie mee. Al mijn eigen herinneringen aan Birma komen weer boven.
Fijn dat jullie mijn enthousiasme voor dit land delen. Geniet maar lekker.
Op naar de beenroeiers van het Inle-meer!
Mirjam -
03 Maart 2015 - 08:58
Marco:
Wow de foto's zien er prachtig uit! Enjoy!! -
03 Maart 2015 - 09:36
Syb:
Dank voor het mooie verslag. Veel plezier! -
03 Maart 2015 - 09:38
Suzanne:
Mooie start zo te lezen, veel plezier de komende weken! Dat worden zeker 3 fotoboeken? ;-) -
03 Maart 2015 - 09:40
Erna:
Wat heerlijk om weer meegenomen te worden op jullie reis. Echt genieten.
Nog heel veel plezier. X -
03 Maart 2015 - 10:18
Elly:
Zoals gewoonlijk genieten jullie weer van deze prachtige reis.
Mooie foto's en een leuk verslag!
Elmo geniet ook van alle aandacht en is erg aanhankelijk.
Vandaag naar de Late Rembrandt.
Geniet nog volop en doe vooral voorzichtig. Het thuisfront. -
03 Maart 2015 - 10:58
Sonja En Peter:
Wat heerlijk om jullie verslag te lezen. Kunnen we alles weer een keer beleven. Geniet er verder van! -
03 Maart 2015 - 11:09
Floor:
Wow, super gaaf! Veel plezier en geniet. -
03 Maart 2015 - 17:01
Niek Jaspers:
Wat een prachtige beschrijving. Het eerste hoofdstuk van een reisboek! Zo reizen we met jullie mee. En dan te bedenken dat ik dacht dat Myanmar niet toeristisch is! Enjoy! -
03 Maart 2015 - 23:23
Renske :
Prachtige foto's en erg mooi en gedetailleerd omschreven. En fijn voor de lezers dat jullie af en toe wifi hebben om een update te plaatsen. Op naar de volgende avonturen! En misschien een foto van jou met bril en hoed? ;) -
04 Maart 2015 - 08:18
Niels:
Mooie foto's, zeg! Ziet er goed uit, genietse! -
04 Maart 2015 - 10:29
José:
WAUW!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Geniet!!! -
04 Maart 2015 - 11:04
Leidsche Tante Mien En Ome Geee:
Lieve schatten,
Geweldig daaro, toch! Als je een gevoelstemparuurtje van zo'n 45 cc ervaart begint het leuk te worden. Hiero blijft het bibberen... Ga door met het goede leven. Speciale groet
Gerard en Helmy -
04 Maart 2015 - 16:28
Martijn:
Erg levendig reisverslag, klinkt geweldig daar. Veel plezier nog. Gr, martijn -
04 Maart 2015 - 16:28
Martijn:
Erg levendig reisverslag, klinkt geweldig daar. Veel plezier nog. Gr, martijn -
04 Maart 2015 - 20:26
Mardy Balt:
Hebben jullie toevallig backpacker Pim Balt ontmoet? We horen het heel graag! Dankjewel. -
11 Maart 2015 - 09:53
Jennifer:
Ik geloof in ons vrouwen. Telt dat ook?
Geweldige foto's en verhalen. Dank!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
