beenroeiers, olifanten en meer pagodes
Blijf op de hoogte en volg Stijn en Ilse
10 Maart 2015 | Myanmar, Mandalay
Hoi allemaal,
Bedankt voor de leuke berichtjes. Niet altijd meteen ontvangen, want het internet hier is meestal erg traag en werkt soms dagen helemaal niet. Dat laatste levert enige stress op bij een van ons, maar ook hij is nu weer helemaal zen.
Creatief met roeien
Onze eerste binnenlandse vlucht heeft ons van Yangon naar het Inle meer gebracht. Op de startbaan moesten we nog even een straaljager voor laten gaan, een spectaculaire primeur voor ons. We konden niet goed zien hoe gevechtsklaar die precies was, maar bestemming zal de noordelijke Shan staat zijn geweest waar nog altijd gevochten wordt tussen een lokale etnische groep en het leger. Bij het Inle meer, ook in de Shan staat, maar dan zuidelijk, ging het er een stuk vrediger aan toe. De hotelkamer bleek een gigantische villa aan het meer te zijn, waar we na drie dagen nog de verkeerde afslag naar de inloopkast namen. Bijzonder trouwens dat Mirjam en Fred (Stijn's moeder en haar man) hier ruim tien jaar geleden toevallig ook verbleven. Fredje is hier dus uitvoerig herdacht door ons.
Rond het Inle meer wonen veel verschillende etnische minderheden. De voornaamste hiervan zijn de Intha, die vooral op het meer wonen. Letterlijk, in huizen op palen in het water. Het is een heel inventief volk dat een speciale manier van roeien heeft ontwikkeld, namelijk met de benen. Geniaal, want zo houden ze beide handen vrij om te kunnen vissen. Alleen voorbehouden aan mannen, dus Stijn gaat dit in Amsterdam ook eens proberen in ons bootje... Bovendien hebben de Intha het voor elkaar gekregen om landbouw op het water te bedrijven. In drijvende moestuinen wordt van alles verbouwd. Het bezige volk is ook nog erg handig met handwerk als weven, zilver smeden, sigaren rollen etc.
Uiteraard is er ook een pagode midden in het meer. We hadden geluk dat er een speciale volle maan viering was toen wij er waren, want veel etnische vrouwen die in de bergdorpen rond het meer wonen kwamen daar op af. Op hun paasbest in prachtige klederdracht.
Mooiere pagodes vonden we op de oever van het meer bij Inthein. Hier is een complex met meer dan duizend stoepa's bij elkaar, waarvan de meeste uit de 17e en 18e eeuw stammen. Prachtig! Althans, de stoepa's die nog niet 'gerestaureerd' (lees: met cement overgoten, vervolgens goud geverfd en voorzien van plaquette met naam donateur) zijn. Gelukkig zijn daar nu nog een aantal van over, maar voor hoe lang nog?
Bergwandeling en olifantenspa
Na het relaxed rondvaren op het meer, was het tijd voor wat meer actie in de heuvels rond Kalaw. Onderweg nog even gestopt bij bedevaartsoord Pindaya, waar pelgrims sinds eind 18e eeuw duizenden boeddhabeelden in een grottencomplex hebben geplaatst.
Vanuit Kalaw hebben we een leuke trekking van een paar uur gemaakt door de heuvels (1100 m hoogte) via een paar bergdorpjes. Om vervolgens per auto af te dalen naar het Green Hill Valley olifantenkamp. Fantastisch project, waar zeven gepensioneerde olifanten liefdevol worden opgevangen na een hard leven in de houtindustrie. Myanmar heeft de grootste populatie gedomesticeerde olifanten die nog zeer actief worden ingezet bij de houtkap. Meestal totdat ze er dood bij neervallen. Vijf van de olifanten die ze hier verzorgen zijn geleased van het ministerie van bos. Bizar toch, ze zouden er juist voor betaald moeten worden. Dat doen toeristen nu dus. Maar wel in beperkte mate. Dagelijks worden maximaal 30 personen toegelaten om de olifanten een spabehandeling in de rivier te geven onder begeleiding van hun vaste verzorgers, de mahouts. Naast deze bron van inkomsten is educatie van de lokale bevolking (vooral kinderen) een van hun speerpunten en laten ze bezoekers nieuwe bomen planten om het bos te herstellen. Wij hebben de oudste (66 jaar) en een aan een oog blinde olifantendame van 56 gewassen. Een bijzondere ervaring, vooral voor Stijn die nog nooit zo dicht bij deze vriendelijke reuzen was geweest. En om even boeddhistisch te doen: Ilse moet haast wel in een vorig leven/incarnatie een dier of mahout zijn geweest, want voor haar voelt dit zo natuurlijk. Leuk om even in de schoenen (en broek) van een mahout te mogen staan!
Mandalay
Een tweede binnenlandse vlucht bracht ons binnen een half uurtje naar Mandalay, het religieuze centrum van Myanmar. Hier bevinden zich de meeste kloosters en pagodes van het land per vierkante kilometer. Het is tevens de plek waar oude koninkrijken hun hoofdstad bouwden. Overblijfselen hiervan (teakhouten klooster, pagodes, wachttoren etc. in Sagaing, Ava (in een paardenkoets rondgehobbeld) en Amarapura) hebben we vandaag bezocht. Met een gids, net als de vorigen ondanks de grote Engelse woordenschat moeilijk te verstaan door het Aziatische accent. Maar dat levert soms wel weer hilarische misverstanden op. Vanuit de hele wereld worden in Mandalay boeddhabeelden besteld. Je vindt hier dan ook de beste ambachtslieden in verschillende disciplines. In het gouden land hebben wij de gids uitgelegd dat wij meer van zilver houden. Gelukkig zit je hier dan ook goed en hebben we de zilverwijk verlaten in het bezit van een hele mooie strakke armband. Blij mee!
Kloosterleven
Elke zichzelf respecterende mannelijke boeddhist in Myanmar gaat twee keer in zijn leven het klooster in als monnik. Als hij een jaar of zes is en na zijn twintigste. Beide keren zo lang als hij wil/ het uithoudt. Meestal is dat de eerste keer een paar dagen tot een week en de tweede keer wat langer. Daarom zie je echt overal monniken en lijken ze niet allemaal even overtuigd van het kloosterleven. Als zo'n klein ventje het klooster in gaat, is dat een een grote eer voor de familie en gaat dat dus gepaard met een speciale ceremonie. Al meerdere keren hebben we een stoet mooi versierde mensen met offerandes voorbij zien komen met in het middelpunt hun zesjarige zoontjes.
Vandaag steken we de rivier over voor meer historische sightseeing in Mingun, morgen zakken we per boot verder af naar het beroemde Bagan.
Liefs van ons
Bedankt voor de leuke berichtjes. Niet altijd meteen ontvangen, want het internet hier is meestal erg traag en werkt soms dagen helemaal niet. Dat laatste levert enige stress op bij een van ons, maar ook hij is nu weer helemaal zen.
Creatief met roeien
Onze eerste binnenlandse vlucht heeft ons van Yangon naar het Inle meer gebracht. Op de startbaan moesten we nog even een straaljager voor laten gaan, een spectaculaire primeur voor ons. We konden niet goed zien hoe gevechtsklaar die precies was, maar bestemming zal de noordelijke Shan staat zijn geweest waar nog altijd gevochten wordt tussen een lokale etnische groep en het leger. Bij het Inle meer, ook in de Shan staat, maar dan zuidelijk, ging het er een stuk vrediger aan toe. De hotelkamer bleek een gigantische villa aan het meer te zijn, waar we na drie dagen nog de verkeerde afslag naar de inloopkast namen. Bijzonder trouwens dat Mirjam en Fred (Stijn's moeder en haar man) hier ruim tien jaar geleden toevallig ook verbleven. Fredje is hier dus uitvoerig herdacht door ons.
Rond het Inle meer wonen veel verschillende etnische minderheden. De voornaamste hiervan zijn de Intha, die vooral op het meer wonen. Letterlijk, in huizen op palen in het water. Het is een heel inventief volk dat een speciale manier van roeien heeft ontwikkeld, namelijk met de benen. Geniaal, want zo houden ze beide handen vrij om te kunnen vissen. Alleen voorbehouden aan mannen, dus Stijn gaat dit in Amsterdam ook eens proberen in ons bootje... Bovendien hebben de Intha het voor elkaar gekregen om landbouw op het water te bedrijven. In drijvende moestuinen wordt van alles verbouwd. Het bezige volk is ook nog erg handig met handwerk als weven, zilver smeden, sigaren rollen etc.
Uiteraard is er ook een pagode midden in het meer. We hadden geluk dat er een speciale volle maan viering was toen wij er waren, want veel etnische vrouwen die in de bergdorpen rond het meer wonen kwamen daar op af. Op hun paasbest in prachtige klederdracht.
Mooiere pagodes vonden we op de oever van het meer bij Inthein. Hier is een complex met meer dan duizend stoepa's bij elkaar, waarvan de meeste uit de 17e en 18e eeuw stammen. Prachtig! Althans, de stoepa's die nog niet 'gerestaureerd' (lees: met cement overgoten, vervolgens goud geverfd en voorzien van plaquette met naam donateur) zijn. Gelukkig zijn daar nu nog een aantal van over, maar voor hoe lang nog?
Bergwandeling en olifantenspa
Na het relaxed rondvaren op het meer, was het tijd voor wat meer actie in de heuvels rond Kalaw. Onderweg nog even gestopt bij bedevaartsoord Pindaya, waar pelgrims sinds eind 18e eeuw duizenden boeddhabeelden in een grottencomplex hebben geplaatst.
Vanuit Kalaw hebben we een leuke trekking van een paar uur gemaakt door de heuvels (1100 m hoogte) via een paar bergdorpjes. Om vervolgens per auto af te dalen naar het Green Hill Valley olifantenkamp. Fantastisch project, waar zeven gepensioneerde olifanten liefdevol worden opgevangen na een hard leven in de houtindustrie. Myanmar heeft de grootste populatie gedomesticeerde olifanten die nog zeer actief worden ingezet bij de houtkap. Meestal totdat ze er dood bij neervallen. Vijf van de olifanten die ze hier verzorgen zijn geleased van het ministerie van bos. Bizar toch, ze zouden er juist voor betaald moeten worden. Dat doen toeristen nu dus. Maar wel in beperkte mate. Dagelijks worden maximaal 30 personen toegelaten om de olifanten een spabehandeling in de rivier te geven onder begeleiding van hun vaste verzorgers, de mahouts. Naast deze bron van inkomsten is educatie van de lokale bevolking (vooral kinderen) een van hun speerpunten en laten ze bezoekers nieuwe bomen planten om het bos te herstellen. Wij hebben de oudste (66 jaar) en een aan een oog blinde olifantendame van 56 gewassen. Een bijzondere ervaring, vooral voor Stijn die nog nooit zo dicht bij deze vriendelijke reuzen was geweest. En om even boeddhistisch te doen: Ilse moet haast wel in een vorig leven/incarnatie een dier of mahout zijn geweest, want voor haar voelt dit zo natuurlijk. Leuk om even in de schoenen (en broek) van een mahout te mogen staan!
Mandalay
Een tweede binnenlandse vlucht bracht ons binnen een half uurtje naar Mandalay, het religieuze centrum van Myanmar. Hier bevinden zich de meeste kloosters en pagodes van het land per vierkante kilometer. Het is tevens de plek waar oude koninkrijken hun hoofdstad bouwden. Overblijfselen hiervan (teakhouten klooster, pagodes, wachttoren etc. in Sagaing, Ava (in een paardenkoets rondgehobbeld) en Amarapura) hebben we vandaag bezocht. Met een gids, net als de vorigen ondanks de grote Engelse woordenschat moeilijk te verstaan door het Aziatische accent. Maar dat levert soms wel weer hilarische misverstanden op. Vanuit de hele wereld worden in Mandalay boeddhabeelden besteld. Je vindt hier dan ook de beste ambachtslieden in verschillende disciplines. In het gouden land hebben wij de gids uitgelegd dat wij meer van zilver houden. Gelukkig zit je hier dan ook goed en hebben we de zilverwijk verlaten in het bezit van een hele mooie strakke armband. Blij mee!
Kloosterleven
Elke zichzelf respecterende mannelijke boeddhist in Myanmar gaat twee keer in zijn leven het klooster in als monnik. Als hij een jaar of zes is en na zijn twintigste. Beide keren zo lang als hij wil/ het uithoudt. Meestal is dat de eerste keer een paar dagen tot een week en de tweede keer wat langer. Daarom zie je echt overal monniken en lijken ze niet allemaal even overtuigd van het kloosterleven. Als zo'n klein ventje het klooster in gaat, is dat een een grote eer voor de familie en gaat dat dus gepaard met een speciale ceremonie. Al meerdere keren hebben we een stoet mooi versierde mensen met offerandes voorbij zien komen met in het middelpunt hun zesjarige zoontjes.
Vandaag steken we de rivier over voor meer historische sightseeing in Mingun, morgen zakken we per boot verder af naar het beroemde Bagan.
Liefs van ons
-
10 Maart 2015 - 11:00
Niek:
Wat een overweldigende en tegelijk rustgevende wereld. Prachtige avonturen, mooie foto's! Elke foto vertegenwoordigt weer een verhaal. En dat hebben jullie weer geweldig beschreven, waardoor we nog nieuwsgieriger worden. Die Padaung nekbanden zijn misschien wel een prima therapie voor onze computernek?! En ondertussen razen we hier verder en struikelen Opstelten en Teeven over een bonnetje! Jullie zijn nog maar halverwege de reis, wij wachten dus op de vervolgverhalen! Geniet lekker verder. Mocht je nog een oud boeddhabeeld tegenkomen dat ze in het beton willen gieten, dan wil ik er wel een mooi plastic boeddha'tje uit het tuincentrum (made in China) tegen ruilen. -
10 Maart 2015 - 12:50
Mirjam:
Na het lezen van jullie verslag en het bekijken van de prachtige foto's wil ik nog maar één ding: TERUG NAAR BIRMA!!!
Jullie zullen mijn Mandalay-boeddha-beeld nu met andere ogen bekijken.
Stijn, als beenroeier in de Amsterdamse grachten zal je zeker opzien baren.
Duizenden foto's en filmpjes op You Tube van deze actie zullen de wereld overgaan.
Maar dan moet je wel blijven STAAN en dat valt nog niet mee op één been.
Misschien moet je zoiets van kinds af aan leren.
Lieverds, ga nu maar genieten van de honderden pagodes van Bagan.
-
11 Maart 2015 - 09:46
Jennifer:
Dankjewel dat wij mee mogen genieten van jullie avonturen. Prachtig beschreven. Met een grote glimlach zit ik op mijn werk :-) -
11 Maart 2015 - 16:13
Renske :
Mooie avonturen en gave foto's, die ene van die monnik vind ik echt mooi. En ook een keer een reis met heel veel zon! Geniet nog lekker van het land, de mensen, het eten en elkaar. Liefs Renske -
11 Maart 2015 - 20:08
Corine:
Wow! Wat een prachtige reis maken jullie en wat een mooie foto's. Ik ben al weer benieuwd hoe het verder gaat. -
16 Maart 2015 - 10:02
Marie-José :
Schitterende foto's!!! Wat een prachtreis. Leuk jullie verslagen te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
